Επιστροφή στην «κανονικότητα»…;!

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ/ΕΣ

 Β΄ ΕΛΜΕ

Επιστροφή στην «κανονικότητα»…

   Το άνοιγμα των σχολείων το οποίο αποφάσισε η κυβέρνηση έχει ως τώρα συναντήσει μεγάλες αντιδράσεις. Και δε θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, μια που κατά τη γνώμη μας δεν υπάρχουν οι απαραίτητοι όροι και προϋποθέσεις για κάτι τέτοιο. Στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση η κυβέρνηση έβαλε το κάρο μπροστά από το άλογο και χωρίς να έχει εξασφαλίσει τη δυνατότητα όλων των παιδιών να συμμετάσχουν, την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, την ενίσχυση του σχολικού δικτύου προχώρησε στην εφαρμογή της. Οι σκοπιμότητές της που κρύβονταν πίσω από

τον εθελοντικό χαρακτήρα της τηλεκπαίδευσης και την επίκληση του ενδιαφέροντος για τα παιδιά έγιναν φανερές από τον βιαστικό τρόπο που εφαρμόστηκε. Είναι ίδιες με τις στοχεύσεις του νέου νομοσχεδίου και αποτελεί εργαλείο για την νεοφιλελεύθερη αναμόρφωση της εκπαίδευσης.

   Με τον ίδιο τρόπο η κυβέρνηση κινείται στο ζήτημα του ανοίγματος των σχολείων. Χωρίς προετοιμασία, χωρίς να υπάρχουν και εδώ οι όροι και οι προϋποθέσεις που θα εξασφάλιζαν την ασφαλή λειτουργία τους. Γιατί και εδώ, το ενδιαφέρον για τα παιδιά είναι υποκριτικό. Ο βασικός λόγος που πρέπει να ανοίξουν γενικά τα σχολεία, είναι για να γυρίσουν πίσω στις δουλειές τους οι εργαζόμενοι με άδειες ειδικού σκοπού και γενικότερα να υπάρξει η εικόνα μιας κανονικότητας στην κοινωνία και την οικονομία.

   Σίγουρα, η καραντίνα δεν μπορεί να διαρκέσει μέχρι να βρεθεί η θεραπεία. Όμως, το ότι η οικονομία είναι η προτεραιότητα σημαίνει και άλλα πράγματα πέρα από το ότι πρέπει να γυρίσουν οι άνθρωποι στις δουλειές τους και οι μαθητές στα σχολεία. Ότι αυτό θα γίνει με τέτοιους όρους όπου τα κέρδη των επιχειρήσεων θα είναι πάνω από τη ζωή των ανθρώπων. Την κρίση θα την πληρώσουν οι από κάτω, οι εργαζόμενοι και η νεολαία και όχι οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές και οι τραπεζίτες. Γι’ αυτούς η κυβέρνηση θα κάνει ότι καλύτερο μπορεί! Και γι’ αυτό η κυβέρνηση θα προσπαθήσει να μην ξαναεπιβάλει καραντίνα και να πάρει τα ελάχιστα δυνατά μέτρα για την προστασία των λαϊκών στρωμάτων. Και γι’ αυτό τα σχολεία πρέπει να ανοίξουν.

  Το γιατί αυτό πρέπει να γίνει τώρα όμως, λίγο πριν το καλοκαίρι, δεν έχει να κάνει ούτε με εκπαιδευτικούς ούτε με κάποιους έστω οικονομικούς λόγους. Είναι μια δοκιμή ώστε να εξασφαλιστεί η λειτουργία τους για περιορισμένο χρονικό διάστημα και να γίνει πιο εύκολα αποδεκτό το άνοιγμά τους το Σεπτέμβρη. Η κυβέρνηση ανοίγει τα σχολεία με το βλέμμα στο μέλλον, ποντάρει στον καλό καιρό και την οριακά μέχρι τώρα καλή πορεία των κρουσμάτων και κρατά την αναπνοή της να μην πάει τίποτα στραβά. Κάτι τέτοιο, όμως, είναι απίθανο να συμβεί.

   Ο λόγος είναι, ότι η λειτουργία των σχολείων με ασφάλεια για τα παιδιά, τις οικογένειές τους και τους εκπαιδευτικούς προϋποθέτει αποφάσεις που στρέφονται ενάντια στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της κυβέρνησης. Δηλαδή μικρότερα τμήματα, που σημαίνουν μαζικούς διορισμούς εκπαιδευτικών,  δραστική μείωση του ορίου συνταξιοδότησης τους, διαρκή καθαριότητα που σημαίνει προσλήψεις μόνιμων καθαριστριών και καθαριστών σε κάθε σχολείο, νοσηλευτές και παιδοψυχολόγους στις σχολικές μονάδες. Ακόμα, δωρεάν προστατευτικό υλικό, παύση των μετακινήσεων των εκπαιδευτικών σε πολλά σχολεία, απαραίτητες κτιριακές υποδομές που θα στηρίξουν τα μικρότερα τμήματα και τα μικρότερα συνακόλουθα σχολεία.

   Δεν έχουμε την παραμικρή αυταπάτη ότι ελάχιστα  από τα παραπάνω πρόκειται να γίνουν και θα επιχειρηθεί να εξασφαλιστεί η λειτουργία των σχολείων, με επιδείνωση των εργασιακών συνθηκών και αύξηση του κινδύνου για το αρκετά γερασμένο εκπαιδευτικό προσωπικό, καθώς και με την επιβάρυνση των οικογενειών των μαθητών. Οι νομοθετικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης για την παιδεία αποκαλύπτουν του λόγου το αληθές. Η επιπολαιότητα με την οποία αντιμετωπίζει το ζήτημα δείχνει και την απροθυμία της να κάνει οτιδήποτε από τα παραπάνω. Ή να κάνει κάποια, όταν θα είναι πια αργά.

   Το πλάνο της κυβέρνησης για το άνοιγμα των σχολείων προβλέπει, στο πλαίσιο των μέτρων πρόληψης και προφύλαξης, την απόσταση του 1,5 μέτρου μεταξύ των μαθητών, το όριο των 15 μαθητών ανά τμήμα, καθώς και τη διαίρεση τμημάτων σε 2 υπο-τμήματα με εκ περιτροπής διδασκαλία. Κατά πόσον είναι αυτό εφικτό στη σχολική μας πραγματικότητα; Επίσης, η ζωντανή παρακολούθηση μαθήματος εξ αποστάσεως για όσους μαθητές έχουν ειδικό λόγο απουσίας από το σχολείο πώς είναι δυνατόν να υλοποιηθεί επαρκώς; Επιπλέον, σύμφωνα με την Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, δεν νομιμοποιείται η εγκατάσταση συστημάτων βιντεοεπιτήρησης στις σχολικές μονάδες.  Η προαιρετική χρήση μάσκας στην τάξη και στα μέσα μεταφοράς μαθητών δεν μας εκθέτει όλους σε κίνδυνο; Κι αυτά είναι μερικά μόνο ερωτήματα…

   Τα σχολεία δε πρέπει να ανοίξουν, λοιπόν, τώρα. Ακόμα και να ήθελε μια κυβέρνηση να εξασφαλίσει τους όρους για ασφαλή λειτουργία τους, δε προλαβαίνει. Οι εκπαιδευτικές ομοσπονδίες, οι σύλλογοι και το σύνολο της εκπαιδευτικής κοινότητας πρέπει να οργανώσουν την αντίδρασή τους. Αλλιώς, ο ανομολόγητος στόχος της κυβέρνησης, η ανοσία αγέλης, θα επιτευχθεί με πολύ βαρύ τίμημα για τις ανθρώπινες ζωές.