Παγκόσμια ημέρα των αγώνων των Γυναικών

 Η Αγωνιστική Παρέμβαση – Αλληλεγγύη συμμετέχει και καλεί στην κινητοποίηση φεμινιστικών συλλογικοτήτων και εργατικών σωματείων, το Σάββατο 8 Μάρτη, Παγκόσμια ημέρα των αγώνων των Γυναικών, 12 η ώρα στο άγαλμα Βενιζέλου. Το συνδικαλιστικό κίνημα συνεχίζει να αγωνίζεται για:

•       Ισότητα στην εργασία και ζωή με αξιοπρέπεια
•       Δημόσια αγαθά και κοινωνικές υπηρεσίες
•       Ειρήνη και όχι πολεμικούς εξοπλισμούς
•       Μέτρα πρόληψης για την έμφυλη βία
•       Αυτοδιάθεση των σωμάτων μας

Οι  πραγματικές αιτίες για την έμφυλη εκμετάλλευση και καταπίεση που βιώνουν οι γυναίκες στην «πολιτισμένη Δύση», βρίσκονται στις επιθέσεις του θεσμικού σεξισμού, που εξαπολύουν οι κυβερνήσεις. Η πραγματική «βρώμικη δουλειά» γίνεται από τις πολιτικές του «ακραίου κέντρου» φορώντας το μανδύα του δήθεν «δικαιωματισμού», ανοίγοντας, στην ουσία, δρόμους στις υπερσυντηρητικές δυνάμεις. Είναι αυτές οι κυβερνήσεις και πολιτικές που όχι μόνο δεν μπορούν να αναχαιτίσουν την ακροδεξιά, αλλά τη θρέφουν!

Στη φετινή 8η Μάρτη, Παγκόσμια Ημέρα των Γυναικών και ημέρα-ορόσημο αγώνα και διεκδίκησης στην Ελλάδα και στον κόσμο, θέλουμε να υπερασπιστούμε τη ζωή σε κάθε της όψη. Το συνδικαλιστικό κίνημα, εμπνεόμενο από τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις σε όλη την Ελλάδα για το έγκλημα των Τεμπών, που αναδεικνύουν τη συλλογική οργή για τα κρατικά εγκλήματα και την επιτακτική επιθυμία για δικαιοσύνη, τιμά και συνεχίζει τους διαχρονικούς αγώνες εργατικού και φεμινιστικού κινήματος για την υπεράσπιση της ζωής και ελευθερίας των καταπιεσμένων, φτωχών και ευάλωτων σε όλη τη Γη.

Στην «οικονομία των όπλων», που προσπαθούν να μας επιβάλλουν και μας καταδικάζει σε θάνατο και οδύνη, από την Παλαιστίνη ως την Ελλάδα, αντιτάσσουμε την οικονομία των αναγκών μας και το αίτημα του αφοπλισμού, για έναν κόσμο αλληλεγγύης, συνύπαρξης και ειρήνης των λαών, δίκαιο και ισότιμο, απαλλαγμένο από τις αξίες του κέρδους και της βίας των ισχυρών.

Στις 8Μ, καταδικάζουμε συνολικά την θανατοπολιτική των κερδών ενάντια στην ζωή. Καταδικάζουμε την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων που μετατρέπει τα δημόσια αγαθά σε εμπορεύματα και αποκλείει την πρόσβαση των φτωχών και ευάλωτων σε αυτά. Καταδικάζουμε την πολιτική της διάλυσης του κοινωνικού κράτους, των δημόσιων υποδομών και υπηρεσιών, που μας οδηγεί στο θάνατο στα τραίνα, τις πυρκαγιές και τις πλημμύρες, χωρίς κρεβάτι στα νοσοκομεία, αλλά και χωρίς πρόσβαση σε ξενώνα φιλοξενίας όταν οι γυναίκες χρειάζεται να προστατευθούν από την έμφυλη βία (καταλήγοντας να δολοφονούνται γυναίκες έξω από τα αστυνομικά τμήματα, όπως η Κυριακή Γρίβα). Αγωνιζόμαστε για να (ξανα)είναι δημόσια όλα τα κοινωνικά και ζωτικά αγαθά, για ποιοτικές, καθολικά προσβάσιμες υπηρεσίες και υποδομές υπέρ των αναγκών του λαού, απέναντι στις λογικές της αγοράς.

 Ο νόμος για την έμφυλη βία που ψηφίστηκε πρόσφατα, δεν περιέχει καμία μέριμνα για την πρόληψη και τη φροντίδα, αρνείται να συμπεριλάβει τη γυναικοκτονία, αλλά σπεύδει να προβάλλει ως λύση την αυστηροποίηση των ποινών, στα πλαίσια της γενικότερης κατασταλτικής λογικής της ΝΔ. Η τιμωρία όμως, ποτέ δεν αντιμετώπισε αποτελεσματικά την εγκληματική συμπεριφορά.

Σε μία κοινωνία διευρυνόμενης φτωχοποίησης, που οι μισθοί συρρικνώνονται και η εργασία εντατικοποιείται, φωνάζουμε όχι στην επισφάλεια και στην καθημερινή εργασιακή υποτίμηση των γυναικών. Όλα αυτά τα  χρόνια, πολιτικές λιτότητας και απορρύθμισης των εργασιακών δικαιωμάτων –όπως η κατάργηση του 8ώρου, η ευέλικτη εργασία και η αποδυνάμωση των συλλογικών συμβάσεων– έχουν επιδεινώσει την κατάσταση, με τις γυναίκες να πληρώνουν το μεγαλύτερο τίμημα, εργάτριες στην εργασία και το σπίτι. Βρίσκονται πολλαπλά εκτεθειμένες στην ανεργία, την ελαστική, υποαμειβόμενη εργασία, την επισφάλεια, αλλά και στην έμφυλη βία και την παρενόχληση στο χώρο εργασίας. Γιατί, η βία είναι προϊόν και ταυτόχρονα στήριγμα αυτής της πολιτικής. Η συγκάλυψη και ο ίδιος εξευτελισμός στον οποίο επιδόθηκαν κυβέρνηση, δικαστικοί και ΜΜΕ στο έγκλημα των Τεμπών, μας είναι γνώριμη από τις υποθέσεις γυναικοκτονιών και βιασμών που έρχονται στη δημοσιότητα.

Γι’ αυτό τα σωματεία και οι δυνάμεις του εργατικού κινήματος, παλεύουμε για ισότητα στην εργασία με δικαιώματα και αξιοπρέπεια, χωρίς βία και διακρίσεις, για χώρους δουλειάς ασφαλείς για καθεμία και καθένα μας. Διεκδικούμε πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς ενάντια στην ακρίβεια, μέτρα για την αντιμετώπιση της ανεργίας (που πλήττει πολλαπλά γυναίκες και ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα), εξάλειψη των διακρίσεων, της έμφυλης βίας και παρενόχλησης στην εργασία. 

Παράλληλα, η πλήρης κατάλυση του κοινωνικού κράτους αυξάνει το βάρος της φροντίδας που επωμίζονται οι γυναίκες εντός της οικογένειας.  Μέσα από τους εργατικούς και φεμινιστικούς αγώνες, διεκδικούμε μια κοινωνία όπου η εργασία φροντίδας θα αναγνωρίζεται, θα αμείβεται και δεν θα αποτελεί εργαλείο έμφυλης, ταξικής εκμετάλλευσης, όπου εργάτριες, άνεργες και μετανάστριες δεν θα εγκλωβίζονται στα σπίτια των κακοποιητών. Απαιτούμε ο φαύλος κύκλος της βίας να σπάσει. Όλες και όλοι μαζί, να συν-κατασκευάσουμε έναν κόσμο που η έμφυλη βία θα φαντάζει αδύνατη και θα μας ενώνουν κυρίως οι γιορτές, παρά ο θάνατος.

Σας καλούμε να συμμετέχουμε ενεργά στις κινητοποιήσεις της 8Μ για να βροντοφωνάξουμε όλες-οι μαζί για το δικαίωμα των γυναικών να ζουν ελεύθερες από την πατριαρχική και κρατική βαναυσότητα, από τη φτώχεια και τον θεσμικό σεξισμό, από τη διάλυση των εργασιακών μας κεκτημένων. Εξεγειρόμαστε ενάντια στην παγκόσμια πολεμική μηχανή, η οποία συνεχίζει να σκοτώνει, να καταστρέφει και να εκμεταλλεύεται την εργατική τάξη και τις γυναίκες της ακόμα περισσότερο, για τα κέρδη των λίγων.