ΕΚΛΟΓΕΣ ΓΙΑ ΤΟ 17ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ Ο Λ Μ Ε
ΚΑΜΙΑ ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ – ΚΑΝΕΝΑΣ
ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΣ
Στις
12 Μαΐου καλούμαστε να εκλέξουμε τους εκπροσώπους μας για το 17ο
Συνέδριο της ΟΛΜΕ. Κάθε συνέδριο του κλάδου μας αποτελεί την κορύφωση των
διεργασιών που καθορίζουν τη στρατηγική στόχευση των άμεσων επόμενων ετών. Και
κάθε τέτοια στόχευση δε μπορεί παρά να πατά τόσο πάνω στις διεκδικήσεις τους
κλάδου τα προηγούμενα χρόνια, όσο και στις προκλήσεις που βρίσκονται μπροστά
μας. Τα δομικά προβλήματα τις
εκπαίδευσης και τα θεσμικά του κλάδου μας παραμένουν εδώ και από εμάς εξαρτάται
αν θα δραστηριοποιηθούμε για να διεκδικήσουμε τις λύσεις τους.
Στην
ΕΛΜΕ μας η αλλαγή της δομής του Δ.Σ, σε πολλούς συναδέλφους, ενίσχυσε την
λογική της «ανάθεσης» σε ότι αφορά την επίλυση των προβλημάτων μας, με τη δική
τους ταυτόχρονη απουσία. Δυστυχώς όμως, η μέχρι τώρα πορεία δίνει όχι και τόσο
αισιόδοξα δείγματα γραφής. Τα ΣΥΝΕΚ με ταχύτατους ρυθμούς οικειοποιούνται τη
μεθοδολογία και τις πρακτικές του, πάλαι ποτέ, απαξιωμένου «κυβερνητικού
συνδικαλισμού» που είχε διαμορφώσει έντονα καθεστωτική αντίληψη και υπέτασσε το
κίνημα στις ανάγκες της κομματοκρατίας. Η ΔΑΚΕ λειτουργώντας με συνέπεια σε μια
παρελκυστική τακτική, προσπαθεί με κάθε τρόπο να δημιουργήσει κολλήματα στη
λειτουργία της ΕΛΜΕ, ό,τι έκανε δηλαδή και επί δικής της προεδρίας πάλι για τις
ανάγκες των δικών της κομματικών επιταγών. Το ΠΑΜΕ κάτω από τη στρατηγική
επιλογή της πολιτικής του απομόνωσης ελπίζει στην αποσύνθεση των κυρίαρχων
παρατάξεων, υπό το βάρος των αντιφάσεών τους ελπίζοντας ότι στο τέλος θα
καρπωθεί τη δυσαρέσκεια από την απαξίωση των υπολοίπων, αφού δεν μπορεί, εξ’
αρχής, να ελέγξει πλήρως τη λειτουργία της ΕΛΜΕ.
Αλλοίμονο
σε αυτούς που «ελπίζουν» σε έναν καλύτερο κόσμο που θα προκύπτει όχι από ένα
επιτακτικό «θέλω…, απαιτώ…, διεκδικώ…» αλλά από ένα μοιρολατρικό «ας…». Κοινός
παρονομαστής όλων των παραπάνω συσχετισμών είναι ότι οι πλειοψηφούσες
συνδικαλιστικές παρατάξεις της ΕΛΜΕ μας, κινούνται με κοινό βηματισμό, πρώτα
στην αποκόμιση του μέγιστου οφέλους προς τα κόμματα από τα οποία καθοδηγούνται.
Η ανάγκη κινηματικής έκφρασής μας ως
εργαζόμενοι, μόλις «πήγε περίπατο». Η νεκρική στασιμότητα της Β’ ΕΛΜΕ
Θεσσαλονίκης παραμένει εδώ, ψυχρή, άβουλη, παγωμένη.
Στις
Αγωνιστικές Παρεμβάσεις επιμένουμε πως η επίλυση κάθε δομικού ζητήματος της
κοινωνίας, άρα και του εκπαιδευτικού, δε θα προέλθει μέσα από την αυτόνομη
πορεία κάποιων συνδικαλιστικών ηγεσιών, αλλά από την κατεύθυνση που θα επιβάλει
το κοινωνικό, άρα και το εκπαιδευτικό, κίνημα γενικότερα. Συνδετικά υλικά σε
αυτή τη διαδικασία, δε μπορεί να είναι άλλα από την αλληλεγγύη μας ως
εργαζόμενοι, η όλο και πιο έντονη λειτουργία των δημοκρατικών διαδικασιών, η
συνέπεια στην πολιτική μας αντίληψη, η καλλιέργεια της ξεχασμένης μας ταξικής
συνείδησης, ώστε να ξεχωρίζουμε ποιος δουλεύει στο πλάι μας και ποιος μας
υπονομεύει στην πράξη. Και σε όλα αυτά το 12χρονο ενιαίο, δημόσιο και δωρεάν
σχολείο που οραματιζόμαστε μπορεί και πρέπει να αποτελέσει ζωντανό κύτταρο της
κοινωνίας. Γνωρίζουμε ότι δεν ενδιαφέρει
κανέναν τι ισχυριζόμαστε ότι είμαστε, αλλά τι με συνέπεια υπερασπιζόμαστε και
υπηρετούμε απέναντι τόσο στο εκπαιδευτικό όσο και στο ευρύτερο εργατικό κίνημα.
Από
την αρχή του κοινωνικού ολέθρου που ήρθε ως αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης,
ταχθήκαμε δίπλα σε κάθε τι που θεωρούσαμε ότι υπηρετεί τις παραπάνω πολιτικές
αρχές και αξίες. Οι Παρεμβάσεις σε
ΟΛΜΕ και ΕΛΜΕ την περασμένη διετία με τη
δυναμική τους συμμετοχή έδωσαν τον αγωνιστικό τόνο στη μάχη κατά της
διαθεσιμότητας – απόλυσης, στη μεγάλη απεργία του Σεπτέμβρη 2013, στον αγώνα
για τη μη εφαρμογή της αυτοαξιολόγησης – αξιολόγησης, στην κατάργηση της
τράπεζας θεμάτων, στο σταμάτημα των συγχωνεύσεων σχολείων κ.ά. Για όσα κερδίσαμε, τις νίκες αυτές, δεν τις
διεκδικούμε κατ’ αποκλειστικότητα! Γνωρίζουμε ότι κάθε τέτοια νίκη προήλθε μέσα
από την κοινή πορεία όλων εκείνων των συναδέλφων που αγωνίστηκε με εντιμότητα
και αυταπάρνηση και ως τέτοιες τις γιορτάζουμε!
Οι
αποφάσεις του 16ου Συνεδρίου της ΟΛΜΕ διαμορφώθηκαν ενώ το
εκπαιδευτικό κίνημα αγωνιζόταν σε εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες και παραμένουν σε
ισχύ. Το 17ο Συνέδριο πρέπει
να διαμορφώσει όρους επαναφοράς της ζωής που μας έκλεψαν. Αγωνιζόμαστε:
ü Για αξιοπρεπείς όρους και
συνθήκες εργασίας. Επαναφορά των συναδέλφων σε διαθεσιμότητα σε οργανικές
θέσεις με λειτουργία των κατηργημένων τομέων. Επαναφορά των κατηργημένων
σχολικών μονάδων. Διεκδικούμε το κύρος που απαιτείται για κάθε τι που αποτελεί
επένδυση μιας κοινωνίας, στο μέλλον της.
ü Αύξηση της χρηματοδότησης
για την παιδεία. Μέρος του πλούτου που χάνεται στη μαύρη τρύπα του
αντιπαραγωγικού χρηματοπιστωτικού συστήματος πρέπει να διατεθεί για τη βελτίωση
της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Τα νέα μορφωμένα μυαλά των παιδιών μας θα είναι
προς όφελος όλων μας.
ü Διεκδικούμε ένα σχολείο
ίσων ευκαιριών που θα διαμορφώνει συνειδητούς, άφοβους πολίτες και εργαζομένους,
υπεύθυνους, με αρχές και αξίες ώστε να μπορούν επί της ουσίας να βασίζονται και
να συνεχίζουν το βηματισμό ολόκληρης της κοινωνίας.
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ
Β ΕΛΜΕ
ΑΛΕΜΙΔΟΥ ΘΩΜΑΗ 2ο ΓΕΛ
Μίκρας
ΚΑΛΟΣΤΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ ΕΠΑΛ Επανωμής
ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΑΚΗΣ ΣΤΑΥΡΟΣ 1ο ΓΕΛ Μίκρας
ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΟΥ ΝΑΝΤΙΑ ΓΕΛ Βασιλικών
ΠΑΠΑΡΣΕΝΗ-ΠΑΠΑΕΥΣΤΑΘΙΟΥ ΑΝΝΑ ΚΕΓ
ΠΟΛΙΤΟΥ ΒΙΚΗ 7ο ΓΕΛ Καλαμαριάς
ΣΤΕΡΓΙΟΥ ΣΤΕΛΙΟΣ ΕΠΑΛ Επανωμής
ΤΑΣΟΥΛΑ ΒΑΣΙΛΙΚΗ 1η ΕΠΑΣ Θερμαϊκού (διαθεσιμότητα)
ΤΣΟΥΓΚΑ
ΓΙΩΤΑ ΕΠΑΛ Επανωμής (διαθεσιμότητα)
ΤΣΟΥΚΑΣ ΑΝΤΩΝΗΣ ΕΠΑΛ Επανωμής συνεργαζόμενος
agonistikiparemvasibelmethess.blogspot.com
