Για τις καταλήψεις εθνικιστικού χαρακτήρα

   Το φασισμό βαθιά κατάλαβέ τον.

Δε θα πεθάνει μόνος , τσάκισέ τον!

   Αυτές τις μέρες τα σχολεία και οι μαθητές μας βρίσκονται στο στόχαστρο εθνικιστικών και ακροδεξιών κύκλων. Ομάδες που δεν κρύβουν το ακροδεξιό τους πρόσωπο επιχειρούν να επιβάλουν στα σχολεία «εθνικιστικές καταλήψεις» στις 29/11. Στο πλαίσιο αυτό οι υποκινητές δρουν ανοιχτά ή συγκαλυμμένα προβάλλοντας ως πρόσχημα το μακεδονικό.

   Με τρομακτική ευκολία οι ακροδεξιοί κύκλοι προσπαθούν να εμφυσήσουν στη νεολαία ακραίες αλυτρωτικές και εθνικιστικές αντιλήψεις και διεκδικήσεις, αδιαφορώντας για τις συνέπειες που μπορούν να επιφέρουν στη χώρα και το λαό μας. Αντί για την προώθηση των ιδεών για τη φιλία και την αλληλεγγύη μεταξύ των λαών απέναντι στον ιμπεριαλισμό, το ΝΑΤΟ και τα μεγάλα πολυεθνικά μονοπώλια, καλλιεργούν το μίσος και τον πόλεμο μεταξύ των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων. Ο χειρότερος αποδεδειγμένα εχθρός μας είναι ο εθνικισμός και οι αλυτρωτικές απαιτήσεις, από όποιους κι αν προωθούνται. Χρέος μας είναι να συνεργαστούμε με τους λαούς όλων των χωρών και να προβάλουμε αντίσταση στην υλοποίησή τους.

   Ποιοι μιλάνε αλήθεια! Οι απόντες των κοινωνικών αγώνων, οι συκοφάντες των εκπαιδευτικών, οι εχθροί των αγώνων του εκπαιδευτικού κινήματος, που απαιτούν σταθερά την παρέμβαση των ΜΑΤ και του εισαγγελέα, όταν πρόκειται για μαθητικές και φοιτητικές καταλήψεις για τα σοβαρά προβλήματα του ελλειμματικού εκπαιδευτικού συστήματος!

   Εκείνο που αποθρασύνει την ακροδεξιά είναι ότι τα μέτρα που κουρελιάζουν τα όνειρα και το μέλλον της νεολαίας και της στερούν ελπίδα, προσδοκίες και ιδανικά υλοποιούνται από μια κυβέρνηση που μιλάει στο όνομα της «Αριστεράς». Η διαρκής λιτότητα και η απαξίωση των μορφωτικών και εργασιακών δικαιωμάτων, εγκαινιάζουν την κανονικότητα της μεταμνημονιακής περιόδου. 

   Η προπαγάνδα για εθνική ισχύ, ανταγωνισμούς και εξοπλισμούς  παραμπέμπει στη ρητορική της ακροδεξιάς. Δε λείπει και το στοιχείο της σκοπιμότητας από τη γενικευμένη στάση απραξίας απέναντι στα σχέδια των εθνικιστών και της ακροδεξιάς. Διοίκηση και Διευθύνσεις Εκπαίδευσης, ΜΜΕ σιωπούν ή ανέχονται τις λεγόμενες «εθνικιστικές καταλήψεις», ενώ στην παραμικρή κινητοποίηση ενεργοποιούνται νόμοι και επιβάλλονται ποινές. Καμιά οδηγία, καμιά προσπάθεια επικοινωνίας με τους μαθητές, με απώτερο στόχο την αποκάλυψη του φασιστικού κινδύνου.

   Είναι χρέος του κόσμου της εκπαίδευσης να υπερασπιστεί το σχολείο και τη νέα γενιά από το δηλητήριο του εθνικισμού και του φασισμού. Να μη γίνουν οι μαθητές μας υλικό για να ξεπλυθούν πολιτικά οι δολοφόνοι του Π. Φύσσα. Να μπει φραγμός στην προσπάθεια της ακροδεξιάς, με πρόσχημα το μακεδονικό, να καπηλευθεί την ψήφο των 17αρηδων για τις επικείμενες ευρωεκλογές και την υποταγή τους στο σχέδιο ενός εμφύλιου ανάμεσα  στις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες σήμερα και ενός πολέμου στην περιοχή αύριο. Να μην επιτρέψουμε η πατριδοκαπηλεία και η εθνικιστική τύφλωση να διχάσουν τους μαθητές μας και να επιβάλουν τη ρατσιστική στοχοποίηση των μεταναστών. Ο «υπαρκτός φασισμός» αναβιώνει στις εικόνες ολέθρου του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, τα πεινασμένα παιδιά της Κατοχής, το Ολοκαύτωμα των Εβραίων, τα καμένα χωριά από τους Γερμανούς, το Δίστομο, την Κάνδανο και τον Χορτιάτη… Ο απολογισμός του πολεμοκάπηλου «υπαρκτού εθνικισμού» συνοψίζεται στις εικόνες της Μικρασιατικής καταστροφής και τη μετατροπή 1,5 εκατομμυρίου ανθρώπων σε κυνηγημένους και «ανεπιθύμητους» πρόσφυγες στην Ελλάδα της «Μεγάλης Ιδέας», των «2 ηπείρων και των 5 θαλασσών».

   Να υπερασπιστούμε τη ζωή, την απαίτηση για μόρφωση, δουλειά, ελευθερία και ειρήνη. Να σταθούμε ενωμένοι απέναντι στην κρίση και την απροκάλυπτη εκμετάλλευση, να πούμε όχι στη συγκρουσιακή συνύπαρξη των ευπαθών κοινωνικών ομάδων, την οποία μεθοδεύει ο φασισμός που προκρίνει το κεφάλαιο σε υπέρτατη αξία.

   Σ΄ αυτήν την κρίσιμη συγκυρία οι πρωτοβουλίες του εκπαιδευτικού κινήματος να καθορίσουν τους συσχετισμούς. Οι ΕΛΜΕ να καλέσουν συσκέψεις συλλόγων διδασκόντων, να οργανώσουν συζητήσεις με γονείς και μαθητικές κοινότητες, να αποκαλύψουν το φασιστικό και εθνικιστικό σχεδιασμό και τους κινδύνους που ελλοχεύουν. Να αναδειχτεί η ανάγκη  των ανυποχώρητων αγώνων για τα μορφωτικά και εργασιακά δικαιώματα της νέας γενιάς, με το «νέο λύκειο» προ των πυλών και την αντιεκπαιδευτική πολιτική σε εξέλιξη.

   Να προχωρήσουμε σε εκδηλώσεις του εκπαιδευτικού κινήματος προς την κοινωνία, να οργανώσουμε κινητοποιήσεις καλώντας τους φοιτητικούς συλλόγους, τα εργατικά σωματεία και τους φορείς του μαζικού κινήματος σε συγκεντρώσεις και άλλες πρωτοβουλίες με χαρακτήρα αντιφασιστικό, αντιεθνικιστικό, αντιπολεμικό αντιρατσιστικό, αλλά και σε έναν ανένδοτο αγώνα για μια εκπαίδευση απελευθερωμένη από τα δεσμά του μνημονίου και της αγοράς.